Proces przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia

W komentarzach pod jednym z poprzednich postów napisałyście, że choinkę ubieracie w wigilię lub dzień przed. Ja rozumiem, że każdy ma swoje tradycje, często wyniesione z domu. Święta Bożego Narodzenia są dla mnie tak wyjątkowe, że lubię je celebrować jak najdłużej... przed :-)
Czas Bożego Narodzenia to najważniejszy dla mnie czas w roku. Przygotowania do świąt to proces, na który składa się wiele czynników. Najpierw wypatruję pierwszych ozdób w sklepach, które faktycznie pojawiają się z roku na rok coraz wcześniej. Mnie to osobiście nie przeszkadza, ba! nawet mi to odpowiada bo czekam cały rok na każdy symptom zbliżających się świąt. Kiedy już zobaczę pierwsze ozdoby w sklepach to staję przed nimi i myślę: łał! zaczyna się, to już musi być naprawdę niedługo! Dla mnie jest to również znak, że powinnam zacząć w domu generalne porządki świąteczne i, jak żadne inne, te sprawiają mi przyjemność bo wiem, że to na święta! Potem zaczynam powoli rozglądać się za prezentami, robić rozeznanie co i kto by chciał dostać (zazwyczaj ze dwa miesiące przed już wiem z kim i gdzie spędzimy święta). Kiedyś każdą wigilię spędzaliśmy u babci Waci, a w pierwszy dzień świąt jechaliśmy do drugiej babci, odwiedzaliśmy też stryja, i moją kuzynkę Małgosię. Odkąd mamy własny dom święta spędzamy u nas, z rodzicami, teściami, w zeszłym roku udało się nawet spędzić je moim bratem i Jego rodziną, którzy mieszkają baaardzo daleko. I to też było niesamowite bo Oni jechali, jechali i jechali i było tyle śniegu w całej Europie, że cały czas była niepewność, czy w ogóle dojadą! Na szczęście udało się, dojechali szczęśliwie, choć późno bo na 21 godzinę i wtedy zaczęliśmy wigilię i było cudowanie.
Wracając do przygotowań... Kiedy już uporam się ze sprzątaniem , a jest to mniej więcej w połowie grudnia :-) (ale mam tempo!, co?), no czasem wcześniej, własnie tak po 6 XII, wtedy zaczynam stroić dom, łącznie z ubieraniem choinki. Wtedy już jest posprzątane, jest już nastrój w domu i znów czuję, że święta coraz bliżej. Zaczynam biegać po sklepach i kompletować prezenty, ewentualnie dokupować lub doszywać :-) kolejne ozdoby. Oczywiście w międzyczasie ustalam z moją mają wszelkie szczegóły, a co przywieźć na święta, a co Ona ma ugotować i upiec (tym głównie zajmuje się moja mama). I dzwonię do Niej jak coś mi się przypomni, a Ona lub tata zapisują na kartce, żeby nie zapomnieć. Moje życzenia są różne, czasem dziwne może, na przykład w tym roku poprosiłam Ich żeby przywieźli adapter i płytę Ireny Santor z kolędami i pastorałkami. Nie mogę nigdzie znaleźć ich w sklepach na płycie cd, a jest to płyta, którą słuchałam robiąc porządki świąteczne jak jeszcze mieszkałam w domu rodzinnym. "Stoi tu lipeczka..." Znacie? :-) Od początku grudnia zaczynam również słuchać piosenek świątecznych i nasłuchiwać czy przypadkiem nie lecą w radio. Jak synek był mały to w grudniu leciałam na Jasełka do przedszkola :-)
No więc (tak się nie zaczyna, wiem) mam już posprzątane, dom przystrojony, ustalone szczegóły z mamą, prezenty kupione, nawchłaniałam się już atmosfery w centrach handlowych :-) to teraz czuję potrzebę pójścia do kościoła i przygotowania się do świąt również duchowo. Nie jestem przykładem katolika modlącego się i chodzącego regularnie do kościoła (pomimo starań całe życie mojej mamy i babci) to jednak w Boga wierzę i przed tak ważnymi uroczystościami, jak święta, chodzę do kościoła, modlę się. Wtedy czuję największą potrzebę. Nie chcę aby te święta były takie komercyjne, tylko ozdoby, prezenty i jedzenie. Przecież to nie o to chodzi.
Dzień, dwa przed samą wigilią pakuję prezenty, robię ogromne zakupy, przygotowuję pokój dla gości, pościel i wszystkie te rzeczy, które robi się na ostatnią chwilę. Potem już tylko czekam na przyjazd gości, robię sałatki czy coś tam pichcę i ogarniam ogólnie dom, uśmiecham się i śpiewam :-)
Wigilię mamy cudowną z pięknym stołem, z czytaniem Biblii, dzieleniem się opłatkiem, z barszczem czerwonym z uszkami i karpiem oraz makowcem (do którego mój tata wyrabia przez godzinę ciasto!) z kolędami w tle i prezentami, czasem zakończoną wizytą na pasterce (nie zawsze). Każdej (każdemu) z Was takich wigilii życzę.
Tak to wygląda, więc nie mogę powiedzieć, że ubieranie choinki przed samą wigilią to dla mnie tworzenie nastroju. Dla mnie tworzenie nastroju to proces właściwie półtoramiesięczny. Jest to czas najpiękniejszy w roku. Po świętach choinka dla mnie już nie ma uroku, ten cały nastrój  pryska bo już jest przecież PO. Dlatego też nie mogłabym czekać z ubieraniem choinki do wigilii bo wtedy cieszyłabym się nią tylko kilka dni. Choinkę rozbieram kilka dni po Sylwestrze. Nie lubię tego robić. Nie ukrywam, że trochę mnie to zawsze przygnębia, że znów muszę czekać prawie cały rok...ale... tylko miną święta, a ja już mam ochotę na kwiaty i wiosnę :-) Właśnie w tym roku zaraz po wyjeździe rodziców mówię do męża: "Jadę o 6.00 jutro na targ kwiatowy" bo oczami moimi już widzę je już u nas w domu :-) Ale żeby przyszła wiosna musi jeszcze najpierw przyjść zima! O zgrozo! I jak pogodzić ubraną choinkę ze świeżymi kwiatami? Trzeba chyba poczekać.
W zeszłym roku jak ubrałam choinkę to się nią zachwycałam, jaka ona piękna... dopóki nie poszłam do mojej koleżanki-sąsiadki. Jak zobaczyłam Jej choinkę to stwierdziłam, że moja choinka to NIC! zupełnie NIC! Pojechałam do sklepów, nakupowałam nowych bombek, ozdób na wyprzedażach i przebrałam swoje drzewko, już po świętach :-) I tak nie było ładniejsze no ale cóż, Ona jest specjalistką od UBIORU, choć nie choinki to jednak.. Znam więc swoje miejsce :-)
Wracając do świąt... to nie wyobrażam sobie ich spędzonych w ciepłych krajach, gdzieś gdzie nie ma polskich tradycji, gdzie nie ma zimowego klimatu. Ciepłe kraje są przeznaczone na wakacje :-)  Nie spędziliśmy jeszcze żadnych świąt w domu rodziców mojego męża w Holandii bo u Nich nie wygląda to wszystko tak, jak u nas. Jeśli mój mąż będzie tam chciał kiedyś spędzić święta to pojedziemy (ale z moimi rodzicami, bez nich się nie ruszę :-) żeby zobaczyć jak "tam" jest. Póki co myślę, że zarówno mój mąż, jak i Jego rodzice wolą spędzać ten czas z nami w Polsce u nas lub u moich rodziców. Oni też uwielbiają nasze tradycje. Jedynym odstępstwem od tej reguły byłyby święta w polskich górach, gdzieś z jakąś tradycyjną góralską rodziną. Oni tam też mają piękne święta.

Póki co, wszystko już za nami, choinkę mogłabym rozebrać natychmiast ale zostawię ją jeszcze dla moich chłopaków :-)
Post o świętach moich bohaterów pojawi się około czwartku lub piątku jak wyjadą goście. Póki co zdradzę tylko, że Hanka z wielkim zapałem ubierała choinkę! A takie bombki Błażej kupił (ja zrobiłam, łączenie z pudełkiem) w tym roku:

(To tak, żeby nie było bez żadnych zdjęć). Naprawdę fajnie wygląda to w miniaturce :-)

Pozdrawiam serdecznie

koronka